Tula Tungkol sa Ina – Sa pahinang ito, ipinakikilala namin ang labing pito’ng tula na tila mga bituin sa gabi ng pagmamahal sa ina, isinulat ng mga hinirang na makatang Pilipino. Sa likod ng mga pangalang Inay, Nanay, Mama, Mommy, at Mudra, naglalahad ang mga ito ng masalimuot na kwento ng pagkakaugnay ng isang ina sa kanyang anak. Ang bawat tula ay parang isang himig na nagsasalaysay ng paglalakbay mula sa sinapupunan hanggang sa kaharian ng pangaraw-araw na pagsusumikap.
Sa pagsusuri ng mga makatang ito, matutuklasan ng mambabasa ang kakaibang pagganap ng bawat ina sa buhay ng kanyang pamilya. Ang mga salita ay hindi lamang mga letra, kundi himig ng pag-ibig at sakripisyo na nagbibigay buhay sa mga alaala ng mga sandaling nagbigay saysay sa ating paglalakbay sa mundong ito. Ang mga tula tungkol sa ina ay higit pa sa pagsasanay ng mata sa pagsusuri; ito’y isang pag-akyat sa bundok ng damdamin at pag-unawa sa masalimuot na yugto ng pagiging ina.
Ilang Halimbawa ng Tula Hinggil sa Ina
Sa Puso ng Isang Ina
Sa ilalim ng kalangitan, ang bituin ay sumisiklab,
Ang ilaw ng buwan, tala sa dilim na naglalakbay.
Ngunit ang tunay na liwanag, walang kasing-ganda,
Ito’y tanglaw ng puso, ang pagmamahal ng Ina.
Sa kanyang mga mata, may pag-asa at pangarap,
Ang halakhak ng bata, musika sa kanyang tenga.
Sa bawat halik, sa bawat galang taglay,
Ang pagmamahal ng Ina, huwag kalilimutan.
Bawat galang bunga ng kanyang pag-aalaga,
Bunga ng paghihirap, sa gabi’t araw na nagdaraan.
Sa gunita ng mga sandali, kasama ang Ina,
Ang puso’y nag-aalab, init ng pagmamahal.
Sa mga haplos ng hangin, sa mga galak ng ulan,
Si Ina’y nagtatangkang sumayaw sa panahon.
Ang tinig niya’y lambing, malambot na sulyap,
Sa paglapit ng gabi, sa damdami’y pagyakap.
Kahit ang daigdig ay magbago’t magdulot ng pagsubok,
Ang ina’y nananatili, matibay ang pag-asa.
Sa dako pa roon ng puso, walang kapantay na pagmamahal,
Ang Ina’y tanglaw ng landas, sa alab ng pag-asa.
Sa bawat umaga, sa bawat paglubog ng araw,
Ang Ina’y sandigan, lihim na tagapagtanggol.
Kaharian ng pag-ibig, sa puso niya’y nananalaytay,
Ang Ina, bihirang nilalang, bihirang kapantay.
Sa pagkakaiba’t diwa, sa pagsilay ng umaga,
Ang Ina’y biyayang natatangi, sa bawat tibok ng puso.
Sa ganda ng pag-ibig, sa pagtingin ng mata,
Sa sumpa ng Ina, diwa ng pag-asa.
Ang Pintig ng Pag-ibig
Sa buhay na puno ng tagumpay at pag-ibig,
May nilalang na sagisag ng diwa ng kalinga.
Ina, sa’yong mga mata’y lihim na nilalabing,
Ang kayamanang mas higit pa sa gintong korona.
Sa yong mga palad, mga palad ng pag-aaruga,
Ipinagtatanggol ang pusong mithi ng pangarap.
Bawat hinagpis, bawat luha’y iyong tina-trabaho,
Pag-ibig mo’y lihim na nagbibigay saya’t sigla.
Sa mga kamalian, handa mong nagpapatawad,
Ang iyong halakhak, pampatibay ng mga buto.
Sa dilim ng gabi, iyong lihim na tinititigan,
Sa paghahatid ng liwanag, pag-asa’y pilit inaawit.
Mga kamay mong maginaw, kung magmahal ay walang hanggan,
Hagkan ng pagmamahal, tulad ng umaga sa gabi.
Sa pagkakamaling aking nagawa, iyong inuunawa,
Pag-ibig mong walang pag-iimbot, bagay na kayamanan.
Sa pagsilang sa mundong ito, Ina’y tagapagtaguyod,
Tagapagtanggol ng pangarap, bituin sa gabi ng pangangailangan.
Sa isang ngiti mo, mundo’y nabubuo,
Pag-ibig mong wagas, bukal sa aking kalooban.
Sa bawat palad mo, ang pusong nagdadalamhati,
Ina, sa’yong pag-ibig, ang ulap ay sumasaya.
Sa yong mga mata, ang langit ay namumukadkad,
Sa piling mo, ako’y laging nagiging masaya.
Ang Pintig ng Pag-ibig mo, Ina, sulyap ng langit,
Sa’yong pagmamahal, ako’y nagiging buhay.
Sa bawat pintig ng puso, sa’yong damdamin,
Ina, walang pag-aalinlangan, sa’yo’y ako’y laging may pana-panahon.
Puso ng Pag-ibig sa Pintig ng Ina
Sa palasyo ng puso, isang Reyna’y nananahan,
Inang mahal, tanglaw ng dilim, bituin ng dilim.
Sa pangarap na masilayan, ilaw ng buhay ay nadarama,
Sa mga palad ng Ina, pag-ibig na walang hanggan.
Sa lansangan ng pangarap, ang yong mga halakhak ay nagbibigay ginhawa,
Ang galak na dulot ng pag-aalaga, simoy ng pag-ibig.
Sa paglipad ng oras, sa’yong mga mata’y nababanaag,
Sulyap ng pagmamahal, payapang pampatulog sa gabi.
Ipinagtatanggol mo ang mga pangarap, tulad ng mabagsik na leon,
Ang pangalan mo’y hinihimig, sa hangin na dumarampi.
Sa’yong mga palad, pag-asa’y buhay na sumisiklab,
Inang mahal, sa’yong pag-ibig, mundo’y sumasayaw.
Kaharian mo’y puno ng kulay, mga pangarap mo’y masalimuot,
Sa pagbubukas ng pinto, pagsilayan ang daigdig.
Sa kanyang mga ngiti, mga pagkakamali’y nagiging magaan,
Ang kanyang mga halakhak, himig ng kasiyahan.
Sa alingawngaw ng paligid, damdamin mo’y bumabalot,
Ang Iyong mga palad, sa gabi’y pumupuno ng kaharian.
Inang mahal, sa’yong pag-ibig, buhay ay may saysay,
Sa bawat pintig ng puso, musika ng pagmamahalan.
Sa paglipas ng mga araw, paglaki ng mga bituin,
Ang Ina’y tulay sa pangarap, sa pag-usbong ng buhay.
Inang mahal, sa’yong pagmamahal, kami’y nabubuhay,
Sa pintig ng Iyong pag-ibig, nahanap namin ang langit.
Sa Ilalim ng Payong Pagmamahal
Sa araw-araw na pag-gising, ningning ng araw ay bumubukas,
Ina, sa’yong pag-ibig, aming nadarama.
Sa mga palad mong maalaga, mundo’y tila’y naglilihim,
Sa sulyap ng mga mata mo, init ng tahanan ay nararamdaman.
Sa pagtakbo ng mga araw, Iyong mga halakhak ay pangunahing himig,
Kakila-kilabot na kagandahan, isang obra maestra ng pagmamahal.
Mga kamay mong may halong pag-aaruga at pagsusumikap,
Laging handang ipag-shelter, sa paminsang bagyong dumaraan.
Sa umaga ng pangangailangan, Inang mapagmahal,
Ang mga mata mo’y nagiging bituin, nagdadala ng ilaw.
Sa gabi ng lungkot, pag-ibig mo’y nagiging gabay,
Sa’yong mga halik, tinatanggal ang ambon ng pangungulila.
Sa yong mga pangarap, kami’y iyong dinala,
Sa paghawak ng iyong mga kamay, lihim na sinabi.
Sa bawat galak ng tagumpay, Ina’y laging nandoon,
Sa pag-iyak ng hinagpis, Iyong bisig ang tanglaw.
Sa paglipas ng mga taon, pag-usbong ng mga pangarap,
Inang magiliw, ang puso’y iyong pinaligaya.
Sa’yong pagmamahal, kami’y nagiging buo,
Sa ilalim ng payong pagmamahal, tahanan ay walang hanggan.
Sa’yong mga kwento, sa’yong mga pagsisikap,
Ang aral mo’y aming nadadala, tulad ng alon ng dagat.
Sa tuwing dumadaan ang unos, sa’yong yakap kami’y nagiging matatag,
Sa ilalim ng payong pagmamahal, lahat ay maaaring lampasan.
Sa kakaibang pagsiklab ng mga bituin,
Ina, ikaw ang gabay, ang tanglaw sa dilim.
Sa bawat pintig ng puso, sa’yong pag-ibig ay laging nananariwa,
Sa ilalim ng payong pagmamahal, tahanan ay tunay na sining.
Ang Lihim na Tinig ng Inang Hangin
Sa paglipad ng oras, Inang Hangin ay humahalik,
Sa bawat pintig ng hangin, tinatahip ang aming mukha.
Siya’y lihim na guro, sa mga lihim ng buhay,
Sa malamlam na gabi, ito’y kanyang ibinubukas.
Ang mga halimuyak, ay salita ng pagmamahal,
Ina, sa’yong haplos, nagiging buhay ang bawat damdamin.
Sa landas ng paglalakbay, si Ina’y gabay,
Sa pag-ikot ng mundo, ang kanyang sulyap ay ligaya.
Ang galak ng umaga, nagmumula sa pag-ibig ng Ina,
Sa paghatid ng araw, pag-asa’y nagbubukas.
Sa pagluha ng langit, kanyang damdamin ay sumasabay,
Inang Hangin, sa’yong pagmamahal, kami’y nagiging malaya.
Sa pagsilang ng bituin, tinutok niya ang daan,
Pag-ibig na di-mabilang, walang hanggang lihim.
Ang pag-iyak ng hangin, himig ng pangungulila,
Sa’yong pag-ibig, pagtanggap ay walang hanggan.
Sa pag-usbong ng araw, sa paglubog ng buwan,
Inang Hangin, ang Iyong tinig ay laging kasama.
Sa mga paglipad ng dahon, sa hagikhik ng hangin,
Ina, ang pagmamahal mo’y lihim na may sining.
Sa bawat himig, sa bawat paglipad ng ulap,
Si Inang Hangin, may dala-dalang kuwento.
Sa kanyang pagyakap, mundo’y nagiging pambansang palasyo,
Ang pag-ibig ng Ina, tila himig na walang kaharian.
Sa paghilom ng sugat, sa pagligaya ng kasiyahan,
Ina, ang iyong pagmamahal ay sagisag ng pagsibol.
Sa pagsilay ng umaga, sa kanyang bagong simula,
Inang Hangin, sa’yong pag-ibig, kami’y laging tagumpay.
Sa Bawat Hakbang ng Puso
Sa paghakbang ng mga araw, Inang nagdadala ng lihim,
Sa bawat pintig ng puso, alingawngaw ng pagmamahal mo’y naririnig.
Ang mga kamay mong maginaw, kayamanang tunay,
Sa’yong mga mata, mundo’y nagiging mas makulay.
Sa pagdating ng gabi, kakaibang init ng pagtanglaw,
Inang mapagmahal, ang puso’y nagiging saksi.
Sa pagluha ng langit, iyong halakhak ay kasabay,
Ang pag-ibig mong tunay, nagbibigay saya sa’yong anak.
Sa kakaibang pagsiklab ng araw, lihim mo’y naririnig,
Inang marangal, sa bawat yakap mo’y mundo’y maglilihim.
Ang galak ng pag-asa, sulyap ng kinabukasan,
Sa pag-usbong ng araw, pangarap ay muling nabubuhay.
Sa pag-ibig mong pang-ulan, nagiging taglay ng lihim,
Sa bawat patak ng ulan, halakhak mo’y naririnig.
Ang palad mong masigasig, nagiging gabay sa daan,
Sa’yong pagmamahal, buhay ay tila isang awit ng pag-asa.
Sa bawat paglubog ng araw, Ina’y nagsisilbing tanglaw,
Ang sulyap ng mga mata mo, lihim na nagpapakita.
Sa’yong mga kwento, kaharian ng pag-asa’y sumisiklab,
Ang pag-ibig mo’y lihim na nagbubukas ng masalimuot na pinto.
Sa paglipas ng mga taon, ang halimuyak mo’y naglalaro,
Inang handang magbigay, walang pag-aalinlangan.
Ang pangalan mo’y sagisag ng pag-asa at ligaya,
Sa bawat pagbukas ng pinto, bagong kabanata’y nabubuksan.
Sa bawat hakbang ng puso, lihim mo’y dumarampi,
Sa Inang mapagmahal, pagmamahal mo’y sagrado.
Sa kakaibang anyo ng pag-ibig, Ina’y walang hanggan,
Ang lihim mong pagmamahal, sa puso’y buhay na naglalakbay.
Alingawngaw ng Pag-ibig
Sa gabi ng dilim, kaharian ng pangarap,
Naglilihim si Ina, ang bituin sa palad.
Sa gilid ng buwan, mga mata’y naglalakbay,
Pagmamahal ni Ina, lihim na naglilihimay.
Sa ilalim ng silong, mga pangarap ay sumiklab,
Ina, sa’yong pag-ibig, kami’y laging nagigising.
Ang mga kamay mong maginaw, sa gabi’y nagpapahinga,
Sa’yong damdamin, mga bituin ay naglalakbay.
Sa paglapit ng umaga, sa ganda ng pag-asang bagong araw,
Ina, ang ngiti mo’y pampatanggal ng lungkot.
Ang pagsiklab ng pagmamahal, sa puso’y nagdadala,
Inang nagdadala ng hangin, sa paligid naglalakbay.
Sa mga galak ng tagumpay, ang Iyong halakhak ay sumasayaw,
Ina, ang tinig mo’y isang himig na walang kasing ganda.
Sa pagtanggap ng pagkatalo, Inang marangal,
Sa’yong mga halik, mundo’y nagiging mas maaliwalas.
Sa bawat galang ng araw, Ina’y nagtatanglaw,
Ang buhay na naglalaro, pag-asa’y nag-aalab.
Sa pag-ikot ng mundo, Inang nagdadala ng himig,
Ang Iyong pag-ibig, lihim na pampatibay.
Sa bawat pag-iyak ng kahapon, ang mata mo’y nagsasalaysay,
Inang mapagmahal, nagdadala ng ilaw sa lungkot.
Ang mga pangarap mong kayamanan sa puso,
Sa’yong pag-ibig, pag-asa’y nabubukas.
Sa tindig ng oras, Ina’y nagiging sagisag,
Sa paglipas ng mga araw, ang Iyong pangalan’y dumarampi.
Sa lihim na kwento ng pag-ibig mong walang kapantay,
Ang pag-ibig mo, Ina, naglalakbay sa diwa ng buhay.
Ilaw ng Pagsilang
Sa pagsilang ng umaga, Ina’y nagigising,
Sa mga mata mo, lihim ng pagsilang ay nabubukas.
Ang mga palad mong masigla, kayamanang tunay,
Sa puso mo, mundo’y nagiging maligaya.
Sa paglipas ng gabi, Inang mapagmahal,
Sa mga bituin sa langit, damdamin mo’y naglalaro.
Ang mga halik mo, sa gabi’y nagbibigay ginhawa,
Sa dilim ng buhay, lihim ng pagmamahal mo’y nagdadala.
Sa bawat hakbang, Ina’y nagtataglay ng biyaya,
Sa palad mo, mundo’y nagiging maaliwalas.
Ang tinig mo’y sagisag ng pagsilang ng awit,
Sa bawat pag-awit mo, puso’y napupuno ng kasiyahan.
Sa paglubog ng araw, Ina’y nagiging lihim na tanawin,
Ang mga pangarap mo, tila bituin na sumiklab.
Sa pagyakap mo, mundo’y nagiging payapa,
Ang ilaw ng pag-ibig mo, lihim ng pagsilang.
Sa pagtahak sa landas ng pangarap, Ina’y gabay,
Sa palad mo, pag-asa’y naglalakbay.
Ang mga ngiti mo, simoy ng pagsilang ng pag-asa,
Sa bawat yakap mo, mundo’y nagiging saksi.
Sa bawat luha, Ina’y nagtataglay ng lihim na dahilan,
Ang pagmamahal mo, kakaibang lihim ng pag-ibig.
Ang galak ng puso, sa iyong pagsilang ay nagmumula,
Sa pag-ibig mo, lihim ng pagsilang ng pangarap.
Sa pagtahak sa buhay, Inang mapagmahal,
Ang Iyong pagsilang, tala sa gabi ng pangangailangan.
Ang mga pangako mo, ilaw sa dilim ng pangarap,
Sa bawat pag-ibig mo, mundo’y nagiging masaganang tanawin.
Pag-ibig ng Ina: Isang Bulong ng Bituin
Sa dilim ng gabi, Ina’y nag-aalab,
Bituin sa langit, mga mata’y naglalaro.
Sa paglubog ng araw, sa’yong mga halakhak,
Mundo’y naglalakbay sa awit ng pangarap.
Sa pagbubukas ng umaga, Ina’y nagigising,
Sa mga pangarap mo, landasin ay inuunlad.
Ang iyong mga palad, kayamanang masilayan,
Pagmamahal mo’y alon, nagdudulot ng aliw.
Sa paglapit ng ulan, Ina’y nagtatangkang sumayaw,
Sa tibok ng puso mo, himig ng pag-asa.
Ang iyong mga halik, patak ng kakaibang luha,
Pagmamahal mo’y parang ulap, dumadaloy ng tahimik.
Sa pag-aalaga mo, mga pangarap’y nagiging buo,
Sa halimuyak ng pagmamahal mo, mundo’y namumukadkad.
Ang iyong mga kamay, may haplos ng pag-asa,
Pag-ibig ng Ina, sulyap ng pangarap na walang katumbas.
Sa paglipas ng mga taon, Inang mapagmahal,
Ang iyong pangalan, kakaibang halakhak ng mga bituin.
Ang galak ng pag-ibig mo, tila awit ng kasiyahan,
Sa bawat hakbang mo, landasin ay nagiging masigla.
Sa paglisan ng araw, Ina’y nagiging tanawin,
Bituin sa gabi, si Ina’y nagiging lihim na tagapagtaguyod.
Ang galak ng puso mo, alon ng pagmamahal,
Pag-ibig ng Ina, lihim na bulong ng bituin.
Sa pag-usbong ng buwan, Ina’y nagtatangkang sumayaw,
Sa ilalim ng liwanag, Inang mapagmahal.
Ang pagsiklab ng pagmamahal mo, alitaptap ng pangarap,
Sa pag-awit ng mga bituin, Ina’y nagiging lihim na pintig.
Ina ng Lihim na Sining
Sa silong ng gabi, Ina’y naglalakbay,
Mga mata’y bituin, kakaibang mundo’y ginuguhit.
Sa paglipas ng mga araw, Ina’y pinta ng pagmamahal,
Liham ng pag-ibig, isinusulat sa harap ng kalangitan.
Sa pag-gising ng umaga, Ina’y parang rosas na sumisiklab,
Sa mga halimuyak mo, buhay ay pumipintig.
Ang mga palad mong masigla, kayamanan ng pag-asa,
Sa iyong puso, mga pangarap ay buhay na sumisiklab.
Sa pangako mo, Ina’y nagiging pintig ng himig,
Sa bawat pangako, mundo’y nagiging mas magaan.
Ang tinig mo, sagisag ng pag-ibig na walang hanggan,
Sa bawat pag-awit, pangarap ay laging nabubuhay.
Sa pagtahak ng buhay, Inang mapagmahal,
Mga kamay mo’y parang pinta, likha ng sining.
Sa bawat galak ng tagumpay, Ina’y nagbibigay lihim,
Sa pag-iyak ng hinagpis, Iyong pagmamahal ay sagradong himig.
Sa pagluha ng langit, Ina’y nagdadala ng kaharian,
Ang mga ulap, kayamanang likha ng Iyong puso.
Sa pagtatanghal ng pagmamahal, Ina’y sumasayaw,
Sa bawat sayaw, puso’y sumasabay sa awit ng pangarap.
Sa pag-usbong ng umaga, Ina’y nagiging lihim na tanawin,
Bituin sa gabi, mga pangarap mo’y naglalaro.
Ang mga pangako mo, parang lihim na alitaptap,
Sa bawat pangako, mundo’y nababalot ng lihim na sining.
Sa paglisan ng araw, Ina’y nagiging tanawin,
Bituin sa gabi, Ina’y nagiging lihim na tagapagtaguyod.
Ang galak ng pag-ibig mo, tulad ng isang obra maestra,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Ina’y nagiging buhay na pintig.
Sa Puso ng Birheng Pag-ibig
Sa palad ng buhay, Ina’y naglalakbay,
Ang buhay mo’y sining, tila isang umagang masigla.
Sa mata ng gabi, mga pangarap mo’y bituin,
Bituin sa dilim, taglay ang sulyap ng pag-ibig.
Sa yong mga halakhak, musika ng ligaya,
Sa puso ng birheng pag-ibig, daigdig ay naglalaro.
Mga kamay mong mapagmahal, himig ng pag-aaruga,
Sa pagluha ng langit, Ina’y nagsusulat ng lihim.
Sa pag-usbong ng araw, sa yong pangako ng pagmamahal,
Ang puso mo’y lihim na puno ng buhay.
Ang iyong pag-ibig, tahanang masigla,
Sa dilim ng daigdig, Inang mapagmahal, bituin ka sa langit.
Sa pagbubukas ng pintuan, Ina’y nagiging lihim na tagapagtaguyod,
Ang mga pangarap mo’y tulay sa landas ng tagumpay.
Ang iyong mga pangako, parang langit na masilayan,
Sa bawat patak ng ulan, Inang mapagmahal, ligaya’y dumadaloy.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Ina’y nagiging awit ng pag-asa,
Ang mga halik mo’y taglay ang init ng araw.
Ang galak ng pag-ibig mo, tila isang sining,
Sa palad ng buhay, Inang mapagmahal, lihim ng pag-ibig ay dumadaloy.
Sa paglisan ng mga taon, Ina’y nagiging alon ng pagmamahal,
Bituin sa gabi, Ina’y nagiging pangarap ng daigdig.
Ang mga pangako mo, isang payak na pangako,
Sa dilim ng pag-asa, Ina’y nagiging lihim na tala.
Sa paglipad ng oras, Ina’y nagiging sagisag ng pag-ibig,
Ang mga pangarap mo’y tulay sa paglipad ng pangarap.
Sa pangako ng pagmamahal, mundo’y sumasayaw,
Sa puso ng birheng pag-ibig, Ina, lihim ng pag-asa’y nabubuhay.
Pintig ng Pag-ibig ng Ina
Sa bawat hagupit ng hangin, Ina’y nagdadala ng sulyap,
Mga palad na maginaw, pagmamahal ay nagdadala.
Sa gabi ng dilim, Ina’y naglalakbay,
Bituin sa langit, mata mo’y nagiging gabay.
Sa paglipas ng araw, palad mo’y nagiging bituin,
Liwanag ng pagmamahal, sa puso ay naglalakbay.
Ang mga halik mo’y pag-asa sa gabi ng pangungulila,
Sa damdamin mo’y lihim na nagbibigay ng aliw.
Sa mga palad mong nag-aaruga, pag-ibig mo’y tila himig,
Sa bawat pagyakap mo, puso’y nagiging tahimik.
Ang galak ng umaga, sa Iyong mga mata,
Pagmamahal mo’y lihim na nagbibigay ligaya.
Sa pagbubukas ng pinto, Ina’y nagiging pintuan ng pag-asa,
Ang mga pangako mo, tala ng pangarap.
Ang mga kamay mong mapagmahal, pag-ibig ay nagiging puwang,
Sa dilim ng pag-ibig, Inang mapagmahal, lihim ng kaharian.
Sa pag-usbong ng umaga, Ina’y nagiging ilaw ng landas,
Bituin sa langit, lihim ng pag-ibig mo’y naglalaro.
Sa paglipad ng oras, puso mo’y nagiging musika,
Pag-ibig mo’y lihim na nagbibigay saya’t ligaya.
Sa paglisan ng mga taon, Ina’y nagiging alon ng pagmamahal,
Bituin sa gabi, mga pangarap mo’y sumiklab.
Ang mga pangako mo, alitaptap ng pangarap,
Sa puso ng pag-ibig, Ina’y nagiging lihim na tala.
Sa bawat pag-awit ng ulan, Ina’y nagtatangkang sumayaw,
Sa alingawngaw ng hangin, pagmamahal mo’y naririnig.
Ang pag-iyak mo, patak ng pag-ibig,
Sa puso ng pagmamahal, Ina, ikaw ang lihim ng buhay.
Bukas Puso ng Pag-ibig
Sa mga palad ng Ina, buhay ay sumasayaw,
Sa pagbubukas ng puso, pag-ibig ay bumabalot.
Mga mata mo’y bituin sa gabi ng pangarap,
Sa dilim ng mundo, Ina’y lihim na tagapagtaguyod.
Sa paglipas ng mga araw, palad mo’y lihim na saksi,
Pag-ibig mo’y paitaas, tulad ng pagsiklab ng araw.
Sa mga kamay mong nag-aalaga, damdamin ay naglalaro,
Inang mapagmahal, buhay mo’y sining na walang kaharian.
Sa pag-usbong ng umaga, Ina’y nagiging lihim na tanawin,
Bituin sa gabi, mga pangarap mo’y naglalaro.
Ang iyong mga pangako, mga pangarap na buhay,
Sa dilim ng pangungulila, Ina’y nagiging lihim na bituin.
Sa bawat galak ng tagumpay, Ina’y nagiging sagisag,
Sa palad ng buhay, Inang mapagmahal, alab ng pagmamahal.
Ang mga halik mo, parang patak ng ulan,
Pag-ibig mo’y lihim na nagbibigay lunas sa pusong sugatan.
Sa paglisan ng araw, Ina’y nagiging alon ng pagmamahal,
Bituin sa gabi, mga pangarap mo’y naglalaro.
Ang galak ng pag-ibig mo, tila himig ng awit,
Sa puso ng Ina, pagmamahal ay laging nabubuhay.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Ina’y nagiging buhay na awit,
Sa pagbubukas ng pintuan, puso mo’y lihim na silong.
Ang mga pangako mo, isang payak na pangako,
Sa dilim ng pag-asa, Ina’y nagiging lihim na tanglaw.
Sa paglipad ng oras, Ina’y nagiging sagisag ng pag-ibig,
Ang mga pangako mo, mga pangarap na buhay.
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Ina’y nagiging buhay na pintig,
Bukas puso ng pag-ibig, Inang mapagmahal, lihim ng langit.
Alingawngaw ng Pagmamahal
Sa palad ng buhay, Ina’y nagdadala ng lihim,
Bituin sa gabi, mga pangarap mo’y lumilipad.
Mga halakhak mo, musika ng kasiyahan,
Sa dilim ng gabi, Ina’y nagiging gabay.
Sa mga mata mo, lihim ng pag-ibig ay nabubukas,
Sa bawat pintig ng puso, mundo’y nagiging masigla.
Ang galak ng umaga, Ina’y nagiging lihim na tanawin,
Bituin sa gabi, mga pangarap mo’y naglalaro.
Sa pag-usbong ng umaga, Ina’y nagiging lihim na pag-asa,
Mga pangako mo, tala ng pangarap.
Ang galak ng pag-ibig mo, sagisag ng langit,
Sa paglipas ng oras, Ina’y nagiging lihim na tagapagtaguyod.
Sa pag-awit ng hangin, Ina’y nagiging awit ng pag-asa,
Bituin sa gabi, mga pangarap mo’y sumiklab.
Ang mga kamay mong nag-aaruga, pagmamahal ay nagiging buhay,
Sa dilim ng pag-ibig, Ina’y nagiging lihim na tanglaw.
Sa bawat pag-iyak ng ulan, Ina’y nagtatangkang sumayaw,
Sa musika ng langit, mga pangarap mo’y naririnig.
Ang galak ng pag-ibig mo, tila isang sining,
Sa palad ng buhay, Ina’y nagiging lihim na bituin.
Sa paglipad ng oras, Ina’y nagiging sagisag ng pagmamahal,
Bituin sa gabi, mga pangarap mo’y naglalaro.
Ang mga pangako mo, mga pangarap na buhay,
Sa dilim ng pangungulila, Ina’y nagiging lihim na pag-asa.
Sa pag-usbong ng umaga, Ina’y nagiging lihim na tanawin,
Mga pangako mo, mga pangarap na buhay.
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Ina’y nagiging buhay na pintig,
Alingawngaw ng pagmamahal, Inang mapagmahal, lihim ng langit.
Sulyap ng Pag-ibig ni Inay
Sa bawat hagupit ng hangin, Inay ay sumisiklab,
Ang puso niya’y lihim na pagsinta, tila alingawngaw ng awit.
Sa mga mata ng gabi, bituin ay naglalakbay,
Inay, sa’yong mga pangarap, mundo’y nagiging buhay.
Mga palad ni Inay, payak na ginto,
Sa ganda ng pagmamahal, araw-araw ay naglalaho.
Ang pag-ibig niya’y isang awit, sulyap sa kanyang mga mata,
Sa pagtahak ng buhay, Inay ang tagapagdala.
Sa paglipas ng mga araw, mga kamay ni Inay ay nagiging lihim na alon,
Buhay niya’y likha ng pag-ibig, isang pangako na walang hanggan.
Ang mga halik ni Inay, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y bumabalot sa kakaibang lamig.
Sa mga pangako ni Inay, tala sa langit ay sumiklab,
Bituin ng pangarap, mundo’y nagiging mas maaliwalas.
Ang mga pangako niya’y isang payak na lihim,
Sa dilim ng daigdig, Inay ang ilaw na nagpapagaan.
Sa bawat pag-awit ng hangin, Inay ay nagiging musika,
Ang galak ng pag-ibig, tulad ng isang himig na walang hanggan.
Sa pag-usbong ng araw, Inay ay nagiging lihim na tanawin,
Bituin sa langit, mga pangarap mo’y naglalaro.
Mga pangako ni Inay, alitaptap sa gabi,
Sa dilim ng pag-asa, Inay ay nagbibigay liwanag.
Sa pag-iyak niya, mga pangarap niya’y naglalaro,
Ang pag-ibig ni Inay, lihim na sumisiklab sa puso.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Inay ay nagiging puwang,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang pag-ibig ni Inay, sulyap na walang kaharian,
Sa puso ng mga anak, Inay ay lihim na pangalan ng pag-asa.
Sulyap ng Pagmamahal
Sa palad ng gabi, Ina’y sumisiklab,
Bituin sa langit, lihim na naglalakbay.
Ang mga halakhak ni Ina, musika ng pagmamahal,
Sa dilim ng daigdig, kanyang mga mata’y gabay.
Mga palad ni Ina, nagbibigay lihim na puwang,
Sa paglisan ng oras, Ina’y nagiging alon.
Ang galak ng puso ni Ina, isang himig,
Sa mga pangako niya, mundo’y sumasayaw.
Sa pag-usbong ng araw, Ina’y nagiging tanawin,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Ina, tila payak na lihim,
Sa puso ng anak, Ina’y lihim na bituin.
Sa bawat galak ng tagumpay, Ina’y nagiging sagisag,
Sa palad ng buhay, Inang mapagmahal, alab ng pagmamahal.
Ang mga halik ni Ina, tulad ng patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, puso’y nagiging alon ng pag-asa.
Sa mga pangako ni Ina, tala sa langit ay sumiklab,
Bituin ng pangarap, mundo’y nagiging mas maaliwalas.
Ang galak ng pag-ibig ni Ina, sagisag ng langit,
Sa paglipas ng oras, Ina’y nagiging lihim na tanglaw.
Sa pag-usbong ng umaga, Ina’y nagiging lihim na tanawin,
Mga pangako ni Ina, mga pangarap na buhay.
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Ina’y nagiging buhay na pintig,
“Sulyap ng Pagmamahal,” tawag sa lihim na puso ni Ina.
Kandungan ng Pagmamahal
Sa pagdating ng dilim, Ina’y nag-aalab,
Mga mata niya’y bituin, gabay sa dilim.
Mga palad ni Ina, kayamanan sa puso,
Pagmamahal niya’y lihim, sagrado’t totoo.
Sa paglipas ng mga taon, mga kamay ni Ina’y nagiging lihim na pagsilay,
Buhay niya’y sining, pagmamahal ang payak na galang.
Ang mga halakhak ni Ina, musika ng kasiyahan,
Sa dilim ng mundo, Ina’y ilaw, nagbibigay tuwa.
Mga palad ni Ina, nagdadala ng biyaya,
Sa pag-usbong ng araw, Ina’y nagiging lihim na tanawin.
Ang galak ng puso ni Ina, sagisag ng tagumpay,
Sa bawat pangako, mundo’y nagiging mas maaliwalas.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Ina’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang pag-ibig ni Ina, sulyap sa kanyang mga mata,
Sa paglisan ng araw, Ina’y nagiging lihim na bituin.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Ina’y nagiging buhay na awit,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Ina, nagbibigay lihim na haplos,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Ina’y nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Ina’y nagiging saksi,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Ina, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Ina’y nagiging buhay na lihim.
Pintig ng Pagmamahal
Sa dilim ng gabi, Ina’y naglalakbay,
Bituin sa langit, mga mata niya’y sumisiklab.
Ang pag-ibig ni Ina, sulyap sa kanyang mga mata,
Sa palad ng buhay, Ina’y nagbibigay sigla.
Mga palad ni Ina, kayamanan ng pagmamahal,
Buhay niya’y sining, payak na halakhak ng kasiyahan.
Sa pag-usbong ng araw, Ina’y nagiging lihim na tanawin,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y naglalaro.
Mga pangako ni Ina, sagrado’t totoo,
Sa mga kamay niya, mundo’y nagiging buo.
Ang galak ng puso ni Ina, sagisag ng tagumpay,
Sa bawat pangako, buhay ay sumasayaw.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Ina’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga halik ni Ina, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y bumabalot ng lamig.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Ina’y nagiging awit ng pag-asa,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Ina, nagbibigay lihim na haplos,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Ina’y nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Ina’y nagiging saksi,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Ina, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Ina’y nagiging buhay na lihim.
Alingawngaw ng Pag-ibig ni Inay
Sa silong ng gabi, Inay ay naglalakbay,
Mga mata’y bituin, gabay sa dilim ng buhay.
Sa mga palad niya, kayamanan ng pag-aaruga,
Ang galak ng pagmamahal, alingawngaw ng pag-asa.
Sa paglipas ng mga taon, mga kamay ni Inay ay tagapagtanglaw,
Buhay niya’y sining, sa pagmamahal may saysay.
Ang mga halakhak ni Inay, musika ng pagkakasundo,
Sa dilim ng daigdig, Inay ay ilaw ng kaharian.
Mga palad ni Inay, nagbibigay init sa puso,
Sa pag-usbong ng araw, Inay ay nagiging ilaw.
Ang galak ng puso ni Inay, awit ng tagumpay,
Sa bawat pangako, buhay ay sumasayaw.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Inay’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y lumulutang.
Ang mga halik ni Inay, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y napapaamo.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Inay ay nagiging musika,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Inay, nagbibigay lihim na ginhawa,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Inay ay nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Inay’y nagiging alaala,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Inay, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Inay ay nagiging buhay na lihim.
Alingawngaw ng pag-ibig ni Inay, lihim ng pusong nagbibigay liwanag,
Sa pagsiklab ng araw, Inay ay nagiging gabay.
Ang galak ng pagmamahal ni Inay, sa puso’y naglalaro,
Sa pangako ng pag-ibig, Inay ay lumulutang sa alapaap.
Ang Mahiwagang Paglalakbay ni Inay
Sa gitna ng dilim, Inay ay naglalakbay,
Bituin sa gabi, mga mata’y sumisiklab.
Mga palad ni Inay, kayamanan ng pagmamahal,
Ang galak ng puso niya, lihim na nilalangit.
Sa paglipas ng mga taon, mga kamay ni Inay ay nagsilbing ilaw,
Buhay niya’y sining, pagmamahal ang tanging layunin.
Ang mga halakhak ni Inay, awit ng pagkakaisa,
Sa dilim ng daigdig, Inay ay nagiging ilaw.
Mga palad ni Inay, nagbibigay init sa puso,
Sa pag-usbong ng araw, Inay ay nagiging lihim na tanawin.
Ang galak ng puso ni Inay, himig ng tagumpay,
Sa bawat pangako, buhay ay sumasayaw.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Inay’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga halik ni Inay, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y napapaamo.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Inay ay nagiging musika,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Inay, nagbibigay lihim na ginhawa,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Inay ay nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Inay’y nagiging alaala,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Inay, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Inay ay nagiging buhay na lihim.
Ang mahiwagang paglalakbay ni Inay, tulay sa pangarap,
Sa pagtatanghal ng araw, Inay ay nagiging gabay.
Ang galak ng pagmamahal ni Inay, sa puso’y naglalaro,
Sa pangako ng pag-ibig, Inay ay lumulutang sa alapaap.
Ilaw sa Gabi ng Puso
Sa palad ng dilim, si Inay ay nag-aalab,
Bituin sa gabi, mga mata’y kumikislap.
Ang mga palad ni Inay, pangako ng pagmamahal,
Sa pag-usbong ng umaga, Inay ay nagiging ilaw.
Sa paglipas ng mga taon, mga kamay ni Inay ay gabay,
Buhay niya’y sining, pagsilang ng pagmamahal.
Ang mga halakhak ni Inay, awit ng pagkakaisa,
Sa dilim ng daigdig, Inay ay ilaw ng gabay.
Mga palad ni Inay, init sa gitna ng gabi,
Sa pagtatanghal ng bituin, Inay ay nagiging tanawin.
Ang galak ng puso ni Inay, salamin ng tagumpay,
Sa bawat pangako, buhay ay sumasayaw.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Inay’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga halik ni Inay, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y napapaamo.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Inay ay nagiging musika,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Inay, nagbibigay lihim na ginhawa,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Inay ay nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Inay’y nagiging alaala,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Inay, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Inay ay nagiging buhay na lihim.
Ilaw sa gabi ng puso, Inay ay nagiging tanglaw,
Sa pagtatanghal ng umaga, Inay ay nagiging gabay.
Ang galak ng pagmamahal ni Inay, sa puso’y naglalaro,
Sa pangako ng pag-ibig, Inay ay nagiging lihim na ilaw.
Pag-ibig na Di-Mabilang
Sa palad ng dilim, Inay ay naglalakbay,
Bituin sa gabi, mga mata’y kumikislap.
Mga palad ni Inay, yaman ng pagmamahal,
Sa pag-usbong ng araw, Inay ay nagiging ilaw.
Sa paglipas ng mga taon, mga kamay ni Inay ay gabay,
Buhay niya’y sining, pagsilang ng pagmamahal.
Ang mga halakhak ni Inay, awit ng kasiyahan,
Sa dilim ng daigdig, Inay ay ilaw ng pag-asa.
Mga palad ni Inay, init sa gitna ng gabi,
Sa pagtatanghal ng bituin, Inay ay nagiging tanawin.
Ang galak ng puso ni Inay, salamin ng tagumpay,
Sa bawat pangako, buhay ay sumasayaw.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Inay’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga halik ni Inay, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y napapaamo.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Inay ay nagiging musika,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Inay, nagbibigay lihim na ginhawa,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Inay ay nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Inay’y nagiging alaala,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Inay, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Inay ay nagiging buhay na lihim.
Pag-ibig na di-mabilang, Inay ay nagiging tanglaw,
Sa pagtatanghal ng umaga, Inay ay nagiging gabay.
Ang galak ng pagmamahal ni Inay, sa puso’y naglalaro,
Sa pangako ng pag-ibig, Inay ay nagiging lihim na ilaw.
Alingawngaw ng Pagmamahal
Sa gitna ng gabi, Inay ay naglalakbay,
Bituin sa langit, mga mata’y kumikislap.
Mga palad ni Inay, kayamanan ng pag-aaruga,
Ang galak ng puso niya, lihim na nilalangit.
Sa paglipas ng mga taon, mga kamay ni Inay ay gabay,
Buhay niya’y sining, pagsilang ng pagmamahal.
Ang mga halakhak ni Inay, awit ng pagkakaisa,
Sa dilim ng daigdig, Inay ay ilaw ng gabay.
Mga palad ni Inay, init sa gitna ng gabi,
Sa pagtatanghal ng bituin, Inay ay nagiging tanawin.
Ang galak ng puso ni Inay, salamin ng tagumpay,
Sa bawat pangako, buhay ay sumasayaw.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Inay’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga halik ni Inay, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y napapaamo.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Inay ay nagiging musika,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Inay, nagbibigay lihim na ginhawa,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Inay ay nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Inay’y nagiging alaala,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Inay, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Inay ay nagiging buhay na lihim.
Alingawngaw ng pagmamahal, Inay ay nagiging tanglaw,
Sa pagtatanghal ng umaga, Inay ay nagiging gabay.
Ang galak ng pagmamahal ni Inay, sa puso’y naglalaro,
Sa pangako ng pag-ibig, Inay ay nagiging lihim na ilaw.
Sayaw ng Pagmamahal
Sa gabing tahimik, Ina’y naglalakbay,
Mga mata’y bituin, lihim na sumisiklab.
Mga palad ni Ina, kayamanan ng pag-aaruga,
Sa pagtatagpo ng mga kamay, mundo’y nagiging mas maaliwalas.
Sa paglipas ng mga taon, mga kamay ni Ina’y nagsisilbing kompas,
Buhay niya’y sining, pagsilang ng pagmamahal.
Ang mga halakhak ni Ina, awit ng pagkakaisa,
Sa dilim ng daigdig, Ina ay sinag ng gabay.
Mga palad ni Ina, nagbibigay init sa gitna ng gabi,
Sa pagtatanghal ng mga bituin, Ina’y nagiging tanawin.
Ang galak ng puso ni Ina, sayaw ng tagumpay,
Sa bawat pangako, buhay ay nagiging masayang sayaw.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Ina’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga halik ni Ina, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y napapaamo.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Ina ay nagiging musika,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Ina, nagbibigay lihim na ginhawa,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Ina ay nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Ina’y nagiging alaala,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Ina, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Ina’y nagiging buhay na lihim.
Sayaw ng pagmamahal, Ina ay nagiging lihim na tanglaw,
Sa pagtatanghal ng umaga, Ina ay nagiging gabay.
Ang galak ng pagmamahal ni Ina, sa puso’y naglalaro,
Sa pangako ng pag-ibig, Ina ay nagiging lihim na ilaw.
Ani ng Pagmamahal
Sa silong ng gabi, Ina’y naglalakbay,
Bituin sa langit, mga mata’y kumikislap.
Mga palad ni Ina, anihan ng pag-aaruga,
Ang galak ng puso niya, lihim na nilalangit.
Sa paglipas ng mga taon, mga kamay ni Ina’y nagiging alaga,
Buhay niya’y sining, pag-usbong ng pagmamahal.
Ang mga halakhak ni Ina, awit ng pagkakaisa,
Sa dilim ng daigdig, Ina ay ilaw ng pag-asa.
Mga palad ni Ina, init sa gitna ng gabi,
Sa pagtatanghal ng bituin, Ina ay nagiging tanawin.
Ang galak ng puso ni Ina, anihan ng tagumpay,
Sa bawat pangako, buhay ay nagiging masagana.
Sa paglipad ng oras, mga pangako ni Ina’y nagiging alon,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga halik ni Ina, parang patak ng ulan,
Sa pag-iyak niya, mundo’y napapaamo.
Sa bawat pag-awit ng umaga, Ina ay nagiging musika,
Bituin sa gabi, mga pangarap niya’y sumiklab.
Ang mga kamay ni Ina, nagbibigay lihim na ginhawa,
Sa pag-aalay ng pagmamahal, Ina ay nagiging buhay na pintig.
Sa paglisan ng mga taon, mga palad ni Ina’y nagiging alaala,
Bituin sa langit, mga pangarap niya’y naglalaro.
Ang mga pangako ni Ina, mga pangarap na buhay,
Sa puso ng anak, Ina’y nagiging buhay na lihim.
Ani ng pagmamahal, Ina ay nagiging sagana,
Sa pagtatanghal ng umaga, Ina ay nagiging gabay.
Ang galak ng pagmamahal ni Ina, sa puso’y naglalaro,
Sa pangako ng pag-ibig, Ina ay nagiging lihim na ilaw.
Konklusyon
Kahalagahan.Com – Sa pagsusuri sa iba’t ibang tula tungkol sa ina, naging masining at makulay ang pagsasanib ng mga makatang Pilipino sa paglalarawan ng pag-ibig at sakripisyo ng isang ina. Ang mga salitang bumubuo sa mga tula ay naglalarawan ng makulay na kwento ng pagmamahalan at pag-aalaga mula sa ina, na nagiging ilaw at gabay sa puso ng bawat anak. Sa bawat titik at tugma, isinasaad ng mga tula ang kakaibang husay at pagkamakabansa ng sining ng makata, hinihimok ang mambabasa na mas mapahalagahan pa ang halaga ng isang ina sa kanilang buhay.
Ang pagtutok sa halimbawa ng tula tungkol sa ina ay naglalarawan ng masalimuot na damdamin, nagbibigay-ginhawa sa puso, at nagbubukas ng pinto ng pang-unawa sa mga tunay na sakripisyo ng isang ina. Mula sa paglalakbay ng dilim tungo sa kaharian ng pag-asa, hanggang sa pag-aalay ng pag-ibig na parang sayaw ng tagumpay, ang mga tula ay naglalaman ng sining at pagnanais na maiparating ang di-mabilang na pagmamahal ng isang ina. Sa ganitong paraan, ang mga tula ay nagiging alaala ng mainit na pagmamahal at nagiging inspirasyon para iparamdam ang pasasalamat at pagmamahal sa mga ina, hindi lamang sa buwan ng Mayo, kundi sa araw-araw.
